พจนานุกรม ไทย-บาลี

จากหนังสือ พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙)

แพทย์
Definition: น. เวชฺช. วุตฺต. ภิสก. ภิสกฺก. ภิสช. โรคหารี. จิกิจฺฉก. ติกิจฺฉก. อวนท. อายุร. จักษุแพทย์ น. จกฺขุเวชฺช. อกฺขิ-เวชฺช. นยนติกิจฺฉก. จิตแพทย์ น. จิตฺตเวชฺช. ทันตแพทย์ น. ทนฺตเวชฺช. ศัลยแพทย์ น. สลฺลกตฺต. สลฺลเวชฺช. สัตวแพทย์ น. ปสุติกิจฺฉก. สูติแพทย์ น. ปสูติสาธิก. ปสูติสาธิกา, อายุรแพทย์ (หมอผู้รักษาชีวิต) น. อายุรเวชฺช. โรคลกฺขณญฺญู.
Added By: mahakaew1

การใช้พจนานุกรม ไทย-บาลี

น. เป็น นาม
ค. เป็น คุณนาม
ก. เป็น กิริยา
กกิ. เป็น กิริยากิตก์
กวิ. เป็น กริยาวิเสสนะ
นิ. เป็น นิบาต
อุ. เป็น อุทาหรณ์
สำ. เป็น สำนวน
สพ. เป็น สัพนาม

เครื่องหมายลิงค์ เช่น (อญฺยก. = ปุํ.
อสฺสา, = อิตฺ. ตาลมูล., = นปุํ.)

. เป็นเครื่องหมาย ปุงลิงค์
, เป็นเครื่องหมาย อิตถึลิงค์
., เป็นเครื่องหมาย นปุงสกลิงค์
.., เป็น ปุงลิงค์, นปุงสกลิงค์
,. เป็น อิตถีลิงค์, ปุงลิงค์
,., เป็น อิตถีลิงค์, นปุงสกลิงค์

60436366
Today
Yesterday
This Week
Last Week
This Month
Last Month
All days
7642
51808
107284
60030555
1211086
1329425
60436366

Your IP: 66.249.71.65
2025-10-28 03:58
© Copyright pariyat.com 2025. by กองทะเบียนและสารสนเทศ

Search