พจนานุกรม ไทย-บาลี

จากหนังสือ พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙)

เถ้าแก่ (ขุนนาง)
Definition: น. เสวก. อนฺเตปุริก. กญฺจุกี. (คนมั่งมี) ค. อิพฺภ อฑฺฒ อฑฺฒก ธนิก ธนี มหทฺธน มหาโภค (ผู้ใหญ่งานหมั้น) น. วาเรยฺยาธิการี.
Added By: mahakaew1

การใช้พจนานุกรม ไทย-บาลี

น. เป็น นาม
ค. เป็น คุณนาม
ก. เป็น กิริยา
กกิ. เป็น กิริยากิตก์
กวิ. เป็น กริยาวิเสสนะ
นิ. เป็น นิบาต
อุ. เป็น อุทาหรณ์
สำ. เป็น สำนวน
สพ. เป็น สัพนาม

เครื่องหมายลิงค์ เช่น (อญฺยก. = ปุํ.
อสฺสา, = อิตฺ. ตาลมูล., = นปุํ.)

. เป็นเครื่องหมาย ปุงลิงค์
, เป็นเครื่องหมาย อิตถึลิงค์
., เป็นเครื่องหมาย นปุงสกลิงค์
.., เป็น ปุงลิงค์, นปุงสกลิงค์
,. เป็น อิตถีลิงค์, ปุงลิงค์
,., เป็น อิตถีลิงค์, นปุงสกลิงค์

53599412
Today
Yesterday
This Week
Last Week
This Month
Last Month
All days
14719
40097
90364
53283899
637832
907635
53599412

Your IP: 85.208.96.198
2025-05-20 10:57
© Copyright pariyat.com 2025. by กองทะเบียนและสารสนเทศ

Search